Marius van Dokkum in Harlingen.

Zowel Ruud als ik zijn liefhebber van de schilderijen van Marius van Dokkum en zo reden we vandaag richting Harlingen, waar Marius tot begin januari exposeert in het Hannemahuis.
Harlingen, we waren er nog nooit geweest en daarom hadden we thuis al een stadswandeling uitgeprint.
Omdat het museum pas 's middags open ging, begonnen we met de wandeling. Maar oh, wat was het mistig en koud ..... Ondanks het weer hebben we genoten van de wandeling door het centrum van Harlingen.

De expositie van Marius is niet zo groot, maar wat zit er een humor in elk schilderij!

Aangenaam verrast waren we over wat het Hannemahuis nog meer te bieden heeft: het vertelt de verhalen van de stad en zo is er o.a. een Vestdijkkamer. Simon Vestdijk is n.l. in Harlingen geboren en heeft er het eerste deel van zijn jeugd doorgebracht.

It Mandefjild bij Bakkeveen

Vanmorgen prachtig gewandeld door it Mandefjild bij Bakkeveen, een heel mooi natuurgebied!
Het pad liep vlak langs een kudde wilde paarden, waar ik toch wat huiverig voor ben.

Even later moesten we het pad delen met een kudde schapen.

Vandaag voelde ik me als de vrouw uit Lucas 15:8 en …. ook ik heb gevonden wat ik zocht!

Elke winter maak ik een paar legpuzzels en het liefste een Jan van Haasteren of een WasGij puzzel. 

Het overkomt me nooit tot gisteren: ik pak het laatste puzzelstukje en zie dat er nog een stukje nodig is om de puzzel compleet te maken. Balen.

Vanmorgen heeft Ruud de stofzuigerzak kapot geknipt en tussen de resten stof naar het ontbrekende stukje gezocht, maar nee,  niet gevonden. 

Op mijn buik liggend heb ik toen onder de kast gekeken en jawel, het ontbrekende stukje lag daar!

Hoe het daar gekomen is? Geen idee, maar mijn puzzel is weer compleet. 

Hoera, want ik ruil puzzels met iemand uit Roden, die ik via Marktplaats heb gevonden!

 

Lezing door Rodaan Al Galidi

Een poosje geleden logeerde ik bij dochter Irene en zij vertelde dat ze een boek had, wat mij zeker aan zou spreken. Ik nam het boek mee, begon erin te lezen en heb het meteen zelf aangeschaft. 

Rodaan Al Galidi (Irak) putte voor zijn roman "Hoe ik talent voor het leven kreeg" uit zijn eigen ervaringen als asielzoeker. Hij woont sinds 1998 in Nederland en verbleef 9 jaar in AZC's.
In de periode dat Rodaan asielzoeker was, was ik vrijwilliger juridische hulpverlening bij Vluchtelingenwerk in het AZC in Roden.

Regelmatig kwam ik verdrietig thuis en ik zei vaak: ’dieren in een dierenasiel worden met meer respect behandeld dan de asielzoekers in een AZC’. (Hoe het nu is, daar kan ik niet over oordelen).
Met het lezen van het boek van Rodaan was ik meteen 14 jaar terug in de tijd, want zoals hij de dingen beschrijft, ja, zo was het echt.

Gisteren gaf Rodaan een lezing in Roden en ik was erbij.
Het was een prachtige indrukwekkende avond. Indrukwekkend zoals hij omgaat met wat hij heeft meegemaakt en zijn uitspraak: "Ik doe het leven, ik denkt het leven niet"
En ….. natuurlijk heb ik mijn boek laten signeren!

Turmac zijdjes

Tijdens het opruimen van een kast vond ik vorige week een doosje met geborduurde applicaties. Ik kreeg ze ooit van mijn moeder. Ik denk dat ze zeker 50 jaar op zolder lagen, omdat ik niet wist, wat ik ermee moest doen, maar ik vond ze te apart om weg te gooien.
Vorige week, tijdens de vriendinnenlunch op mijn verjaardag, haalde ik het doosje te voorschijn en een vriendin vertelde, dat zij ze ook had. Zij had destijds van haar moeder gehoord, dat je ze vroeger kreeg bij sigaretten.
Dat maakte het zoeken via google een stuk eenvoudiger en als snel vond ik een stukje op internet:
het blijken Turmac zijdjes te zijn. (voor wie het leuk vindt om het stukje te lezen: dit is de link )
Als ik er nu niets mee doe, dan komt het er nooit meer van en ik heb besloten om er o.a. een oud jasje mee op te pimpen!
Zie je me binnenkort lopen met applicaties van vlinders op een colbertje, dan weet je dat dit mijn ruim 80 jaar oude Turmac zijdjes zijn!

Jute tas pimpen met gehaakte bloemen

Vroeger heb ik veel gehaakt. Gordijntjes voor al onze ramen t/m zelfs het raam van de schuur. Kleedjes, bovenstukjes voor jurkjes voor de dochters en dan belandt de haaknaald in de kast.
Haken is weer ''in'' en ik heb na 30 jaar de haaknaald weer opgepakt.
Nee, niet met mijn ouderwetse haaknaald van vroeger, maar eentje die lekkerder in de hand ligt.
tJa, hoe ging dat ook al weer, dat meerderen en minderen.
Ik ben met bloemetjes begonnen. Maar wat doe je daarmee...
Er lag nog een jute tas te wachten tot ik hem op zou ''pimpen" en 1 + 1 = 2!
Zie hier het resultaat.
De eerste 2 tassen heb ik cadeau gegeven aan 2 vriendinnen, die er zichtbaar blij mee zijn!

Dit exemplaar houd ik zelf, want ik heb de bloemen op de tas geplakt en weet niet of ze wel stevig vast blijven zitten.

Mijn vriendin kocht 2 jute tassen op een rommelmarkt; ze zijn nooit gebruikt.
Dit exemplaar was aan beide kanten bedrukt met ''Buitenleven" en daarom heb ik deze tas aan beide kanten opgeleukt!
Ook dit exemplaar houd ik zelf, omdat het een handig klein formaatje is.

en dit is de andere kant. Ik heb er zelfs een sluiting aangemaakt. 

Ik heb al weer een voorraadje bloemen klaar liggen voor een volgende tas. Maar ............ ik geef ze alleen weg aan mensen die het waarderen, want het is best veel werk omdat elke bloem met de hand netjes en stevig op de tas genaaid wordt .

Lerchensporn / Holwortel / Corydalis / Voorjaarshelmbloem

Ik kan maar moeilijk plantjes weggooien en zo pot ik alles op, wat ik teveel heb in de tuin. Die stekjes deel ik uit aan vrienden en verkoop ze op Marktplaats.
En zo kwam iemand vorig jaar een bijzonder plantje kopen en meteen viel hem de Corydalis in onze voortuin op. Een plantje wat de meeste mensen niet kennen, heb ik wel gemerkt. Ze worden ook wel vogeltje op de kruk of voorjaarshelmbloem genoemd.
Enfin, deze man vertelde dat hij elk voorjaar naar Bad Iburg in het Teutoburgerwald gaat om de heuvel met in het wild groeiende Corydalis (Lerchensporn in het Duits) te bekijken. Het plantje wat daar groeit is familie van ‘’mijn’’ Corydalis en wordt ook wel Holwortel genoemd.
Laten we nu vlak bij die heuvel in 2014 een weekje gekampeerd hebben en in dat gebied hebben we toen heel wat rondgefietst! Het leek me leuk om er ook een keer in het voorjaar naartoe te gaan en dan rond de tijd dat deze soort Corydalis bloeit.

En dan is google makkelijk: op verschillende sites las ik dat de bloei van wilde Corydalis toch wel uniek te noemen is en kenmerkend voor een voedsel- en kalkrijk milieu. De Corydalis bloeit in het voorjaar maar een dag of 10 en via een animatie heb ik de groei gevolgd.

Afgelopen week begon de bloei en Ruud en ik hebben snel een hotelletje geboekt.
Natuurlijk hebben we heuvel met de Corydalis van alle kanten bekeken, 

maar er was veel meer te zien tijdens de wandelingen. Daarover zal ik in een ander blogje schrijven.

Mieren verspreiden de zaden en zo verspreidt de plant zich.
Hommels en bijen bezoeken de bloemen en daar waren we getuige van tijdens onze wandelingen.
Ik schreef in 2011 ook al over dit leuke voorjaarsplantje: zie

Even wat kleur in huis

Bloemstukjes maken is niet mijn ding.
Op de creatieve ochtend waar ik iedere week naartoe ga, is dit wel een vast onderdeel voor Kerst en Pasen.
Met tips van internet kom ik toch een heel eind, al zeg ik het zelf!

De bol heb ik kant en klaar gekocht bij een tuincentrum en de eierdoppen? Die zijn van de eieren van mijn eigen kippen.

Deze krans heb ik bijna kant en klaar gekocht. Ik zag hem en dacht: ''bolletjes ertussen en klaar is Marjan"

Met Kerst kan ik hem ook weer gebruiken en dan met ballen of iets dergelijks.
En als de bollen zijn uitgebloeid, dan plant ik ze in de tuin!